Geschiedenis

Aldus George Oudt, geestelijk vader en oprichter van Euro-Sportring. Gemotiveerd door zijn eigen ervaringen en de idee volkeren en mensen met elkaar in contact te brengen via de sport, organiseert hij al in 1951 de eerste sportuitwisseling: 10 bussen met sporters uit Nederland die voor een sportieve ontmoeting naar het Duitse Saarland reizen. Een jaar later volgt het tegenbezoek. De ontwikkeling van Euro-Sportring begint met tafeltennis, maar al snel wordt duidelijk dat er met name bij het voetbal een grote behoefte bestaat aan internationale contacten. Vanuit een alkoof ergens in Amsterdam verrichten de medewerkers van het eerste uur pionierswerk: voor elke aanvraag naar een internationale sportuitwisseling wordt met zorg gezocht naar de geschikte buitenlandse vereniging.

In 1960 wordt het tijd dat het met passie en geduld gevormde netwerk van vrijwilligers in binnen- en buitenland een vastere vorm krijgt. Dit is de officiële geboorte van de stichting Euro-Sportring, een non-profit organisatie die als missie heeft de jeugd van Europa op de sportvelden samen te brengen. Het initiatief heeft van begin af aan de sympathie van de nationale sportorganisaties.

Nederland, Denemarken en Duitsland vormen de basis. In de loop van de jaren '60 sluiten Oostenrijk, Engeland, Noorwegen en Spanje zich aan. Al spoedig zijn er 50 vrijwilligers, die al hun vrije tijd stoppen in de opbouw van de organisatie. Zij worden door hun passie voor de sport, organisatietalent en hun grote kennis van het plaatselijke sportleven met elkaar verbonden. De sportuitwisseling is voor de meeste deelnemers tegelijkertijd hun zomervakantie: ze zijn een week te gast bij buitenlandse sportvrienden. Het sportieve programma bestaat uit een paar wedstrijden die uiteraard omlijst worden met vele gezellige uurtjes in het club- of buurthuis.

‘Alleen de huisvesting van echtparen was een probleem. Vaak werd hen simpelweg het tweepersoonsbed van de ouders beschikbaar gesteld.’
Günter Fleischer, Duitsland, pionier in de regio Frankfurt 

In de beginjaren logeerden de deelnemers thuis bij leden van de ontvangende vereniging. Voor de buitenlandse gasten betekent dit soms dat ze op de bank in de woonkamer moeten overnachten. Voor reizende echtparen staat echter wel eens het echtelijke bed van de familie ter beschikking. Door de bezoeken ontstaan persoonlijke banden en vriendschappen, die het jaar daarop worden hernieuwd wanneer de ontvangende vereniging vertrekt voor het tegenbezoek. Deze zgn. “wederverplichting” voor de bezoekers vormt oorspronkelijk de basis van het Euro-Sportring programma.

‘Sommigen sliepen in het bad. Maar we zorgden er dan wel voor dat het comfortabele baden waren.’
Norman Matthews, Engeland, pionier in de regio Oxford

In de loop van de 70-er jaren vermindert echter het animo voor zomervakanties bij buitenlandse gastverenigingen. Er ontstaat steeds meer vraag naar toernooien in het voorjaar, liefst met Pasen of Pinksteren. Omdat de capaciteit voor huisvesting bij gastgezinnen bij toernooien niet voldoende is, verdwijnt deze vorm van huisvesting geleidelijk uit zicht.

Euro-Sportring heeft als belangrijkste doel zoveel mogelijk sporters in staat te stellen elkaar op de sportvelden te ontmoeten. Voortdurend op zoek naar goedkope huisvestingsmogelijkheden, worden sinds het einde van de jaren '70 voor deelnemers met een klein budget scholen ingeschakeld en klaslokalen omgevormd tot slaapzalen. Daarnaast wordt voor degenen met een ruimer budget huisvesting in jeugdherbergen en hotels aangeboden.

Het werkterrein breidt zich voortdurend uit. De landkaart van Euro-Sportring omvat nu vrijwel het gehele westelijke deel van Europa en ook enkele landen in centraal Europa. Zo maakt Euro-Sportring tussen 1960 en 1980 een buitengewoon snelle ontwikkeling door. Steken in 1960 ca. 60 verenigingen uit verschillende landen de grens over voor een sportief avontuur, in 1970 zijn dat er al 275. Tien jaar later nemen al ruim 1.000 verenigingen aan het programma deel.

‘Het kon die kinderen niets schelen, als ze op de vloer moesten slapen.’
Pat McDermott, Noord Ierland, teamleider

Aan het einde van de jaren '70 nam Euro-Sportring het eerste toernooi op in haar programma. Wat begon als een activiteit met kleine bescheiden toernooien met één of twee categorieën en met een beperkt aantal teams, groeide uit tot een allesomvattend programma met een keur aan internationale evenementen.

De voortdurende uitbouw van het toernooiprogramma had dan ook sinds 1985 de hoogste prioriteit. Elk jaar komen er nieuwe toernooien bij, elk jaar worden er nieuwe deelnemerrecords gemeld. Einde jaren '80 ten slotte scharen België en Italië zich bij de kring van gastlanden. In het midden van de jaren '90 nemen 5.000 teams deel aan 80 toernooien in 12 landen.

‘In de jaren tachtig ontvingen wij met ongeveer tien medewerkers zo’n veertig tot vijfenveertig groepen per jaar. In de regio Gütersloh vond geen toernooi meer plaats zonder buitenlandse deelname.’Hermann Korfmacher, Duitsland, voorzitter voetbalbond Westfalen, voormalig vertegenwoordiger Euro-Sportring. 

In meer dan 40 jaar is uit een handjevol mensen, dat aan de wieg van de organisatie stond, een internationaal netwerk ontstaan van duizenden vrijwilligers die voor de organisatie van de toernooien staan. In 2005 hebben 8000 teams uit meer dan 30 landen bij zo'n 140 toernooien zich ervan kunnen overtuigen dat bij Euro-Sportring in al die jaren steeds één aspect hetzelfde is gebleven. En dat is het enthousiasme voor de sport en de missie om mensen van verschillende culturen en uit andere landen dichter bij elkaar te brengen.

‘U moet begrijpen, dat ik een beetje bezeten ben. Ik kan niet met iets beginnen of een taak aanvaarden als ik die niet helemaal kan afmaken.’
Jim Taylor, organisator Blackpool Cup, Engeland

Vanaf het vroegste begin is de ontwikkeling van Euro-Sportring nauw verbonden met maatschappelijke ontwikkelingen in de wereld. Zo vindt ook de openstelling van de grenzen van het voormalige Oostblok in de jaren '90 haar weerslag in het programma van Euro-Sportring. Opvallend is de ontwikkeling in Tsjechië, dat sinds 1991 bezig is een belangrijke positie te veroveren in het programma van Euro-Sportring. In 2005 vinden daar 9 toernooien met ruim 500 teams uit ongeveer 20 landen plaats.

Sinds de jaren '50 is de bevolking van West Europa naar elkaar toe gegroeid, internationale contacten zijn bijna vanzelfsprekend geworden. De grootste uitdaging voor Euro-Sportring is en blijft de vriendschappelijke internationale samenwerking voortdurend uit te breiden en dus grenzen te verleggen en barrières te slechten.

'Onvoorstelbaar dat wij vrij konden reizen. Wij waren zo overgemotiveerd, dat wij prompt verloren.’
Günther Braun, Duitsland, jeugdtrainer FC Maagdenburg